Ամենամյա Նոորուզյան հիստերիա կամ հայերի հերթական դժգոհության պատճառը...

Օրվա ընթացքում ամենաշատը հնչեցված/լսված/օգտագործված բառը` «ՊԱՐՍԻԿ»...

«Պարսիկն է տիրում քաղաքում...»
«Աաաա... ինչ մի ՍԱՂ քաղաքը լցվել են պարսիկները»
«Այսօր ՀայասԴանը ՀայասԴան չէ, ԲարսԳասԴան է, հե-հե...» /տափակ պարսկահայ էր գրողը/
«Քաղաքում պարսից արշավանքա»... 
ՈՒ լիքը այլ տափակ ստատուսներով էին լցված սոց-ցանցերն այսօր, /արդեն երեկ` մարտի 21-ին/...
ՈՒզում էի մի ռեյթինգային պոստ գրել, բայց իմաստ չեմ տեսնում... ՈՒստի կսահմանափակվեմ կարճ խորհրդով/դժգոհությամբ...
Նորից ու նորից զարմանում եմ ազգիս վրա...
Ա՛յ հայեր ջան, ախր ինչի՞ց եք էդքան դժգոհում... Չէ՞ որ մենք դրանից միայն շահում ենք...

Բայց եկեք, все таки, տեսնենք, թե ինչ օգուտ կամ վնաս ենք կրում մենք ու իրենք... Մեր տուրիզմի ոլորտում գոնե մի փոքր կանաչ լույս է նկատվում /գոնե ժամանակավոր (էլի ուրախացնող է)/, մեր «համեստ» բյուջեն մի քիչ էլ է լցվում, ու վերջապես` քաղաքումս մի հաճելի աժոտաժ է նկատվում, շարժ կա, մի տեսակ խառը շունչ ու կյանք կա. մարդիկ ավելի շատ են ու տարբեր /հոգնում եմ նույնատիպ, հիմնականում` դուդուկոտ դեմքերից/... ՈՒ ՈՉ ՄԻ ՎՆԱՍ ՉԵՆՔ ԿՐՈՒՄ!

Իսկ իրենք իրենց ամենասիրված տոներից մեկն (Նավրուզ կամ Նոորուզ կամ Նաուրիզ) են նշում հենց մեզ մոտ /ի՞նչ կա որ, միայն ուրախալի է/, մեր երկրում գումար են ծախսում, մեր վաճառականների կողմից մի քիչ խաբնվում /Նավրուզը հայ վաճառականների սիրված տոներից մեկն էլ է :)/, բայց մեկա էլի հաջորդ տարի էստեղ են գալիս :)

Տեսնու՞մ եք` դժգոհելու ոչ մի պատճառ չունենք... Իսկ նրանց, ովքեր նեղվում են, որ ինչ-որ պարսիկներ եկել, իրենց քաղաքի օդն են շնչում, խորհուրդ կտամ զինվել համբերությամբ ու մի կերպ դիմանալ էդ տՌագեՁիային...


ՀԳ - Այսօր իմ սիրելի զբաղմունքներից մեկին` քաղաքովս զբոսնելուն, ընկերուհուս հետ 2 ժամ ենք հատկացրել, ու ավելի ուրախ է անցել, քան անցնում էր միշտ...


ՀՀԳ - Թող ձեզ ուրիշ հարց մտահոգի` քաղաքս տխմարաշեն է դարձել. Ազատության Հրապարակում էդ էմոյատիպ երևույթները, որ ապագա սերունդ են կոչվում, օր օրի շատանում են, սա է ռեալ խնդիր, ոչ թե Չհայերի շատ երևալը Երևանում, որն ընդամենը ժամանակավոր բնույթ է կրում /ցավոք/...