28.09.2011

С Новым 5772-ым Годом!! /Рош а-Шана/


Здравствуй, мой блог :)
Сегодня, 28 сентября, вечером, после захода солнца, начинается Еврейский Новый Год - ראש השנה /точный перевод: начало года, точное написание: Рош hа-Шана/... Праздник длится два дня /1-го и 2-го числа еврейского месяца тишрей/. Он отмечается в честь сотворения мира, символизирует начало нового года и завершение года уходящего. Существует предание, что в дни Рош а-Шана Б-г отмечает в Книге жизни, какая судьба ожидает в наступающем году каждого из людей: "...кому жить и кому умереть, кого ожидает покой, а кого - скитания, кого - благополучие, а кого - терзания, кому суждена бедность, а кому - богатство"... Искренняя вера в то, что Б-г желает всем добра и благополучия, превращает этот день в праздник... Этот праздник отмечается в Израиле всеми... Во время праздника принято анализировать все свои поступки за прошлый год, просить прощения у всех, кого обидел, а также мира, согласия и здоровья для всех. В этот день дарят друг другу подарки, посылают поздравления тем, кто далеко... Семья собирается за столом, который украшают традиционные праздничные блюда... Для того, чтобы готовить еду в праздник для идущего сразу за ним Шаббата, в канун Рош а-Шана делают эрув тавшилин /законы приготовления пищи в праздник, который выпадает на пятницу/...

Рав Бенцион Зильбер - Эрув Тавшилин


В зависимости от местных традиций, эти блюда могут меняться, но почти повсюду в еврейских семьях подают:
рыбу - символ плодородия;
голову /баранью или рыбную/ - чтобы быть "во главе", а не в хвосте;
морковь кружочками - по форме и по цвету она должна напоминать золотые монеты, богатство;
круглую сладкую халу с изюмом - чтобы год был полным, здоровым;
овощи и фрукты - в знак надежды на обильный урожай;
яблоки и мед - кусочек яблока, обмакнув его в мед, съедают в начале трапезы сразу после халы, "чтобы год был сладким и счастливым"...



П.С. По еврейскому летоисчислению сегодня наступает 5772-ой год =)
П.П.С. Поздравляю всех своих друзей-евреев /особенно Шауль, Опаль и Дорон/ с наилучшими пожеланиями!! =)

24.09.2011

FINALLY!!

Բարև՛, իմ բլո՛գ...
Երեկ ՎԵՐՋԱՊԵ՜Ս տեղի ունեցավ տարիներով սպասված համերգը, Յաննիիս համերգը... Պոստում եմ այսօր, քանի որ երեկ շատ էմոցիոնալ պոստ կստացվեր, չնայած մինչև հիմա /ու դեռ երկար/ լցված եմ շատ աննկարագրելի զգացումներով...  Փորձեմ զուսպ լինել իմ տպավորություններով կիսվելում ու ավելի շատ պատմեմ համերգից... Այսպիսով`

Մինչ համերգը.
Տրամադրվածությունը ՀԻԱՆԱԼԻ, սպասումներով լի...

Համերգի սկիզբը.
Յաննիս բեմ բարձրացավ «մեծ աղմուկով»` գետնին ընկնելով, բայց, այնուամենայնիվ, չկորցրեց իրեն, ժպտաց /ո՜նց եմ սիրում ես այդ ժպիտը/, զբաղեցրեց իր տեղը և համերգը սկսվեեեեե՜ց...



Համերգի ընթացքը.
Երևի կգրեի «առանց մեկնաբանության», քանի որ ոչ մի բառով դա նկարագրել հնարավոր չէ, բայց մի աբսուրդ տեղի ունեցավ, որի մասին չեմ կարող չխոսել... 
Յաննին գիտեր, որ դահլիճի մեծամասնությունը լցված է պարսիկներով, և խոսեց այդ մասին, ու դրանից հետո այդ տհաճ մեծամասնությունը սկսեց բղավել «Ի-րա՛ն, Ի-րա՛ն, Ի-րա՛ն...»: Մեր հայությունն էլ, գիտեք, չիմանալով/չհասկանալով, թե ինչի մասին է խոսքը, ֆբ լեզվով ասած` շտապում է «ֆոլլոուինգ» անել... ՈՒ  մինչ ԻՌանցինցերը իրենց երկրի անունն էին վանկարկում, մեր հայերն էլ կանգնել, իրենց հետ միասին ծափահարում ու «Յա-նի՛ Յա-նի՛ Յա-նի՛» էին բղավում... Շատ ծիծաղելի ու միաժամանակ ահավոր պահ ստացվեց... Ես էլ իմ` արդեն կտրված ձայնով կանգնել, դեմքի դժգոհ արտահայտությամբ «Արմենիաաաաաաաաաաա՜» էի բղավում...
Համերգի ընթացքում նաև մի քանի անգամ Յաննին հումորով հիշեց իր բեմ բարձրանալու մասին...
Շատ էի սպասում "Play Time" ստեղծագործությանը, որն այդպես էլ չհնչեց... Դրանից միայն մի մաս կատարվեց քանոնով... Նաև շաաատ էի սպասում Պեդրո Էուստաչեին, որը նույնպես չկար նվագախմբի կազմում... Իսկ ընդհանուր առմամբ նվագախումբը գրեթե նույնն էր, միայն մենակատարուհիներն էին փոխվել:
Մեզ բոլորիս շատ ուրախացրեց հարվածայն գործիքների վարպետ, Յաննիի մանկության ընկեր, նվագախմբի անդամ Չառլին. ինչպես պատմեց Յաննին. «Չառլին միշտ անկանխատեսելի է», ու ինքը վերջինիս համերգի նախօրեին ասել էր, որ «եթե ճիշտ վերնաշապիկ չընտրի իր համար, իրենց վերջն եկել է»... Ահա և արդյունքը =)

Չառլին կրում էր Հայաստանի Ֆուտբոլի Հավաքականի համազգեստը ետևում գրված "Armenia"
Շատ հաճելի էր...

Համերգն ավարտվեց.


Ամեն կերպ փորձեցի հանդիպել կուռքիս, բայց չստացվեց... Ոստիկաններից մեկը քմծիծաղով ասաց. "ըսկի մենք իրան չենք տեսել": Իսկ թիկնապահները նույնիսկ չթողեցին համերգի ավարտին մոտենալ, ծաղիկներ տալ նրան, երբ նա դեռ բեմի վրա էր... Բայց Յաննին գլխի մեկ շարժումով նրանց խնդրեց առաջ թողնել ծաղիկ նվիրել ցանկացողներին... ՈՒ հույս ունեինք, որ եթե մի քիչ էլ սպասենք, էլի մի էդպիսի գլխի շարժում կաներ ու կիրականացներ ևս մեկ երազանք... Բայց, увы, այդպես էլ չկարողացանք տեսնել նրան... Ահավո՜ր, ահավո՜ր փոշմանում եմ, որ ընկերուհուս հետ միասին չկանգնեցինք ու Արթուր PaparaZZi-ի հետ չսպասեցինք Յաննիի հայտնվելուն, քանի որ երեկ Արթուրը իր բլոգում տեղակայել էր Յաննիի նկարները, все таки կարողացել էր հանդիպել նրան...
/Արթուրի գրառումը բավականին հետաքրքիր հոլովակներով դիտե՛ք այստեղ/

PaparaZZi.am

Ամենածիծաղելին.
Համերգից հետո եղանակը բավականին մռայլ էր, ցուրտ, անձրև, քամի... ՈՒ 21-րդ դարի հայ-պարսկական պատերազմը կարելի էր տեսնել Կիևյան կամուրջից մինչև Հալաբյան փողոցի վրա :)



Արդեն իրար էին ուտում մի ազատ taxi տեսնելիս, մեքենան դեռ չկանգնած դուռը բացում ու ընկնում էին ետևից, իրար ինչ ասես ասում` բնականաբար մեկը մյուսի ասածը չհասկանալով... :)
Պատերազմը բնականաբար ավարտվեց պարսիկների հաղթանակով, քանի որ  հայ վարորդները նախընտրում են 3-4 անգամ ավել գումարը, որը կարող էին հեշտությամբ պոկել նրանցից... Ինչևէ, սա ուրիշ թեմա է, դրա մասին կխոսենք մի ուրիշ անգամ:

Իսկ այսօր ուզում եմ Յաննիին ասել ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒ՜Ն!! Սիրում եմ քեզ, շաաաաաաաաաաա՜տ... Եվ վերջում ուզում եմ ուրախացնել բոլոր նրանց, ովքեր ինչ-ինչ պատճառներով չեն կարողացել ներկա գտնվել համերգին` ՅԱՆՆԻՆ ԽՈՍՏԱՑԱՎ ՎԵՐԱԴԱՌՆԱԼ... Մյուս տարի :)
Այս անգամ ոչ մի գնով չեմ թողնի նրան հեռանալ, մինչև չունենամ ՄԵՐ նկարն ու նրա ստորագրությունը իմ արխիվում :)

P.S. I Love You, Yanni...

22.09.2011

Это было НЕЧТО!! ♥


Բարև, իմ բլոգ :)
Շտապում եմ կատարել առանց այն էլ ուշացած գրառումս, քանի որ վաղվանից հետո դժվար թե կարողանամ ուրիշ բանի մասին հիշել, գրել... :) Բացատրեմ.
Պոստում եմ ուշացումով, քանի որ երեկ բա՜րձր ադրենալինով, բայց շատ հոգնած, ջարդված, ուժասպառ եղած եմ տուն վերադարձել, ու ցանկություն չկար ԱՆՆԿԱՐԱԳՐԵԼԻ օրը փչացնել` մտնելով համացանց ու կարդալով արդեն հոգնեցնող, տհաճ ու, շատ կներեք, «օբիժնիկ» ստատուսներ ու եսիմ ինչեր երկրիս մասին!!!
Կարճ ասած` հոոոոո՜ չենք ռոքել Ազատության Հրապարակում, հետո հոոոո՜ չենք տժժացել Հանրապետության Հրապարակում... Մինչև ուշ գիշեր... Այ էսպես են նշում իրենց անկախության 20-ամյակը ՀԱՅԵՐԸ, թող բոլորը իմանան ու նախանձեն! =)
Շատ ապրեն բոլոր-բոլորը!! ԱՆԹԵՐԻ՜ ՕՐ!!

ԵՍ ու ԵՌԱԳՈՒՅՆՍ


Էլ չեմ ուզում նկարագրել ինչ-որ տպավորություններ կամ զգացումներ, ով այնտեղ էր /միլլիոնից շատ էինք/, ով ի սրտե ուրախանում էր, նա կհասկանա :)

Եվ քանի դեռ չի եկել ՎԱՂԸ, շտապում եմ Սեպտեմբերի 21-ը կոչել ՏԱՐՎԱ ԻՐԱԴԱՐՁՈՒԹՅՈՒՆ! :)

Հմմ, հետաքրքրե՞ց, թե ինչ օր է վաղը... Մեկ բառով ասած` ՅԱՆՆԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻԻ՜... ♥

Մանկուց սպասված երազանքի իրականացման տոմսերը

21.09.2011

Բոլորիս մաղթում եմ ապրել ԻՄ երազած Հայաստանում...



Այսօր միասին նշում ենք ՄԵՐ Հայաստանի 20-րդ անկախ աշունը... ՈՒՌԱ՜, ՈՒՌԱ՜, ՈՒՌԱ՜... :)
 Միասին շատ ուրախանալու ենք, շատ պարելու ենք այսօր և դեռ տասնյակ անկախ աշուններ ենք ապրելու ՄԻԱՍԻՆ... Չեմ ուզում կրկնել «Հայաստանը ես եմ» արտահայտությունը, ոչ էլ մյուսներին «Հայաստան» կոչել, քանի որ` 

/կարդացե՛ք այստեղ/



Իսկ ինչ կմաղթեմ մեզ բոլորիս... ՈՒզում եմ ուժեղ լինենք, որ միասին հաղթահարենք բոլոր դժվարություններն ու լուծենք ՄԵՐ երիտասարդ Հանրապետության խնդիրները /իսկ դրանք, ցավոք, շատ են/... ՈՒզում եմ, որ բոլորով ապրենք ԻՄ երազած Հայաստանում, հուսով եմ` կհասցնենք...

Հ.Գ. Իմ ուժե՛ղ, իմ հզո՛ր, իմ սիրու՛ն, իմ միա՛կ իմ Հայաստա՛ն, սիրու՛մ եմ քեզ, անկե՛ղծ, շա՜տ եմ սիրում...
Հ.Հ.Գ. Եվ մի՛ մոռացեք` լավ է կյանքում մեկ մոմ վառել, քան ամբողջ կյանքում անիծել խավարը!!!

14.09.2011

Ծառայում եմ Հայաստանի Հանրապետությանը...


Մի ցավալի/ծիծաղելի տենդենց եմ նկատել, մի ֆակտ, որի մասին ուզում եմ խոսել... 
ՈՒրեմն տարվա ամեն զորահավաքից որոշ ժամանակ անց` երդումից /присяга/ հետո, ՀԱՅ տղաները ամբողջ սոց-ցանցերով մեկ, հատկապես սֆաթագրքում /facebook:)/, հայտարարում են. 
«Ծառայում եմ Հայաստանի Հանրապետությանը»... 


Այդ 'ստատուսը', բնականաբար, սկսում է գովաբանվել /նաև իմ կողմից/ ու հիսԾերիկ արագությամբ տասնյակ լայքերի արժանանալ... Անցնում է 1 օր, 2օր, 3, 5, 10, 20, 1 ամիս... Նկատում ես, որ չէ, ախր էդ մարդիկ ինչ-որ մեգա-գիգա-ինտերակտիվ են և՛ twitter-ում, և՛ սֆաթագրքում, և՛ իրենց բլոգերում, որտեղ պոստերին հետևելիս քեզ համար պարզում ես նաև, որ նրանք նույնիսկ ժամանակ ունեն քաղաքով զբոսնելու, սիրած էակի հետ ժամանակ անցկացնելու ի տդ ի տպ... Փհհ~...

Ես այս ամենի մասին, պոժալույ, կլռեմ, միայն մի հարց.
Հիմա, փաստորեն, ես էլ եմ ծառայում Հայաստանի Հանրապետությանը ?

Հ.Գ. Բանակի /-ում ծառայել-չծառայելու/ թեմայով Հայաստանում տեղի ունեցող իրադարձությունները մուսայիս չեն թողնում հեռանալ, ու մի օր բոլոր մտքերս ակամա կկուտակվեն ու կտեղակայվեն իմ բլոգերում, այ այդ ժամանակ, իհարկե, կներեք անկեղծությունս ու անզսպվածությունս!!
Հ.Հ.Գ. ՈՒ մի ասեք ինձ, թե ինֆորմացիոն պատերազմի այս թեժ շրջանում ուրախացնում եմ թշնամուս... Եկեք, ավելի լավ է գործենք, ու մեզ խաբելով հույսեր չփայփայենք, լա՞վ!!

08.09.2011

Я сдаюсь...


Вот сижу уже почти два часа смотрю в монитор... Невероятно много мыслей, мало желаний поделиться ими...

Просто хочется взять телефон, найти номер, которого там нет, позвонить и сделать себе одолжение...


04.09.2011

"Помни про..."


Странная штука интернет... С тем, что в этом виртуальном мире можно ожидать все, я согласна, но никогда не думала, что когда-нибудь кому-то придет в голову создать виртуальное кладбище /Социальный сайт новый, и мало кто слышал об этом/...



Видимо кое-кому/авторам сайта/ слишком понравился выражение "уважение к живым начинается с уважения к мертвым"...
Этот мемориал уже действует... Там уже возможно создать "страницы памяти"... И каждый может искать и найти страницы мертвых людей по именам и фамилиям, оставить комментарий, отзыв и т.д... Многие уже зарегистрировали страницы своих родных, близких, а так же страницы знаменитых людей...

Многие люди благодарны авторам сайта, а что я думаю об этом... 

Я к этому отношусь никак... Вот такое ощущение, будто идешь по обычному кладбищу между могил незнакомых тебе людей... Только там не только дата, имя с фамилией, но и фотографии, биография, стена, где все могут оставить комментарий или "сделать подарок" /это у меня вообще вызвало недоумение, злость/...

Я думаю, что это просто НЕ ПРАВИЛЬНО!! Память о родных и близких всегда в душе и сердце... Нельзя/невозможно всю жизнь и самое сокровенное перенести в виртуальный мир... Боюсь мы скоро перестанем чувствовать по настоящему...


П.С. Там один шутник создал свой собственный пейдж... И думаю скоро будет много таких страниц...

03.09.2011

Маленький секрет =)


Ինչպես գիտեք, վաղը, չէ, արդեն այսօր` սեպտեմտեմբերի 3-ին, ժամը 19:00-ին տեղի կունենա Վիկ Դարչինյան VS Էվանս Մբամբա բռնցքամարտը... Չէ, "маленький секрет"-ը սրան չէր վերաբերում... :) ՈՒղղակի ուզում եմ, որ բոլորս հաջողություն մաղթենք նրան, չմոռանանք երկրպագել /ՄՀՀ-ում թե հեռուստացույցի դիմաց նստած/ արդեն 2 տարի մեր եռագույնը ի ցույց ամբողջ աշխարհի պատվով ու հաղթանակած բարձրացնողին...

Այս մրցավեճին բոլորս էինք սպասում` անկախ տվյալ սպորտաձևը սիրել-չսիրելուց... Նախ ուզում եմ հիշեցնել, որ Վիկը 40 մրցապայքար է ունեցել, որոնցից 37-ում հաղթանակ է տարել... Այսօր առաջին ու, երևի, վերջին անգամ մենամարտը տեղի կունենա Հայաստանում, ու անպայման, ավելի քան երբեք, պատվով դուրս գալ ա պետք... Հիմա Վիկի գովերքը թողնենք նրա PR-շիկներին ու անցնենք բուն թեմային... :)

ՈՒրեմն անմիջական կապեր ունենալով նրա, թիմի անդամների հետ` իմացել էի, որ Հայաստանում գտնվելու ժամանակաշրջանում չեմպիոնը թույլ տրված չափից շատ ավել գիրացել էր /вот в чем секрет:)/... ՈՒ կար ռեալ վտանգ քաշի ավելացման պատճառով նրան անմիջապես զրկել Մբամբայի հարցերը ռինգում լուծելու հնարավորությունից կամ, ինչպես ինքն է ասում, հաճույքից, ու օրինականապես հայտարարել նրան «պարտված»... 

1 օրում /սեպտեմբերի 1-ին/ խեղճը կորցրել է 5 կգ քաշ, պատկերացնում եք/հիմա իրենց գեր համարողները կնախանձեն ու կփորձեն գտնել մեթոդը:)/, ու շատ էի վախենում, որ մոտ 7 կգ նիհարել նրան 1 օրում չի հաջողվի /тоже вроде секрет/...

Բայց շատ ուրախ եմ հայտնելու, որ երեկ տեղի ունեցավ կշռման պաշտոնական արարողությունը, ու պարզվեց, որ Վիկին ու նրա թիմին դա հաջողվել է, ԳԵՐՀԱՋՈՂՎԵԼ Է! :)

Եթե տեղյակ եք, 2 բռնցքամարտիկներն էլ համապատասխանել են 53,5կգ կարգին, ու այսօր կշռման արարողության ժամանակ Վիկը կշռել է ուղիղ 53,5կգ /Մբամբայի ցուցանիշը կազմել է 52,9կգ/, շատ ուրախ եմ, թեթևացած ու սպասումներով լի...







Իսկ Ագնեսա Բոժանի և նրա հակառակորդուհու մասնակցությունը, ցավոք, դեռ անորոշ է...



Փաստորեն "секрет"-ը այնքան էլ "маленький" չէր... =))


Հ.Գ. Հաջողություն մաղթենք նաև մեր մյուս հայրենակից-բռնցքամարտիկներ Ազատ Հովհաննիսյանին, Գաբրիել Տոլմաշյանին ու Հովհաննես Ժամկոչյանին... 
Հ.Հ.Գ. Շնորհավորում եմ բոլորիս քիչ առաջ Հայաստան-Անդորրա ֆուտբոլային խաղում 3:0 հաշվով հաղթելու կապակցությամբ! :)

01.09.2011

Իմ ամառը... =)


Վերնագիրը գրելիս ակամա հիշեցի դպրոցական տարիներս, երբ տարվա յուրաքանչյուր եղանակի ավարտից հետո դրա մասին շարադրություն էինք գրում... :)) Է՜հ... Մինչև այսօր «Սեպտեմբերի 1-ը» ասոցացնում եմ դպրոցիՍ, դպրոցական տարիների հետ. այդ օրը մեծ տոն էր ինձ համար: Իսկ այսօր... Այսօր դա ինձ համար տոն է այնքանով, որ իմ ամենա-ամենասիրելի եղանակի` աշնան սկիզբն է... Իսկ համալսարանում /հատկապես այս տարի/ մի տեսակ չեմ զգում /չզգացի/ սեպտեմբերի 1-ի տոն լինելը...

Ընդամենը 7 թեմա առաջ կիսաուրախ-կիսամտահոգ իմ բլոգերում գրանցեցի «Քննաշրջանը բարեհաջող ավարտելու, վերջին անգամ որպես 3-րդ կուրսի ուսանողուհի ԵՊՀ-ում ոտք դնելու» մասին գրառումները, իսկ այսօրվանից սկսած կամաց-կամաց պետք է պատրաստվեմ նոր քննաշրջանի... Իսկ ամառն այնքա՜ն արագ անցավ... Շա՜տ...

Այս տարի ամառս անցավ տարբեր երկրներից հյուրեր դիմավորել-ճանապարհելով... :) Չնայած դրան` հասցրել եմ հանգստանալ ու մի լավ ժամանակ անցկացնել և՛ հյուրերիս, և՛ ընկերներիս, և՛ ընտանիքիս հետ... 



Իսկ հիմա ժամանակն է սկսել իրագործել ծրագրերը, իսկ դրանք շատ են ու խոստումնալից... :)


Հ.Գ. Բոլորիս հաջող ուսումնական տարի!!
Հ.Հ.Գ. Ո՜նց եմ սպասում աշնանային անձրևներիիիին ~...