ՀԵՓՓԻ ԲՈՒԴՖԵՍԹ!! :)

Դեռ կենդանի լեգենդ 2012ին մնացին հաշված ժամեր... Որոշեցի երկու խոսքով դիմել նրան ու նրա «իրավահաջորդին»... :)

Սիրելի՛ 2012 ջան, շնորհակալ եմ!! Դու պատվով անցկացրեցիր քեզ հատկացված ժամանակը, ու ես քեզ հաստատ չեմ մոռանա!! :)

Քո «կառավարման օրերին» ես ավարտեցի ԲՈՒՀս, ընդունվեցի նորը, ընկերացա իմ սիրելի երաժշտական գործիքներից ևս մեկի հետ, վերջապես մտա մի նոր ու շաաա՜տ հետաքրքիր կյանք, ապրեցի շաաա՜տ նոր ու անբացատրելի զգացումներ... Կարճ ասած` դու նոր փորձությունների, անակնկալների, նոր բացահայտումների, նոր ծանոթությունների, կարոտի ու հաղթանակի տարի էիր! :)

Չեմ փոշմանում քեզ հետ անցկացրած իմ 365 օրերից ոչ մեկի համար!! :)

Սիրելի՛ 2013, սպասում եմ քեզ!! Վստահ եմ` նախորդ տարվանից հագեցած, խորհրդավոր ու նշանակալից ես լինելու... Գալդ թող բարի լինի, ազգիս համբերություն, բարեկեցություն, խաղաղություն, հզորություն, երջանկություն ու առողջություն բեր... Իսկ ես ընդամենը ուզում եմ մշտապես զգալ իմ սիրելի մարդկանց ջերմությունը, նրանք միշտ առողջ ու երջանիկ լինեն կողքիս!! ՈՒ մի փոքր էլ հաջողություն եմ ուզում` իրականացնելու նպատակներս ու ծրագրերս... :)

 ՈՒրախ տոներ բոլորիիիիիիիիիիիի՜ս!! Սե՜ր, երջանկությու՜ն, առողջությու՜ն, հաջողությու՜ն, նորանոր նվաճումնե՜ր ու ձեռքբերումնե՜ր...

ՀԵՓՓԻ ԲՈՒԴՖԵՍԹ!! :)

Сейчас, но будущим!!

Мы все надеемся на одно и тоже - что у нас будет красивая и спокойная жизнь, счастливая семья, дом, друзья, на которых можно положиться...

Мне повезло, у меня есть все это........и даже больше!!

Да, сегодня особенный день, всем он вспомнится еще не раз... Большинство ждет 'долгожданного' конца света, а остальные смеются над 'большинством'...

Я уверена, я тоже запомню этот день надолго, может даже навсегда, потому что я сегодня кое-что изменила в своей жизни...

Я решила - я буду жить сейчас!! Нет, не сегодняшним днем, а именно сейчас!!

"Сегодняшним днем, а не будущим" живут те, кто не имеет никаких планов и стратегий, потому что они думают что это откладывает их жизнь на потом... Но это самообман, и эти люди несчастны, поверьте мне, ибо это те люди, которые и не знают, чего хотят от мира, от будущего,  от жизни... Такой принцип жизни подразумывает получение удовольствий прямо сейчас, не зависимо от тех последствий, которые эти удовольствия принесут в будущем.... А ведь за все приходится платить...за все!! 

А я буду жить прямо сейчас и планировать свое будущее!! Думаю, так будет легче и правильнее!! 

Это, знайте, похоже на долгий путь...который каждый выбирает сам...

Ведь если вы отправляетесь в путь, вы планируете свой маршрут... Однако это действие само по себе не исключает и не препятствует тому, что вы можете испытывать удовольствие на всем протяжении пути, не так ли?? Маршрут необходим лишь для того, чтобы вы знали, к чему вы идете – вашу конечную цель...  Важна не столько сама цель, сколько ваш путь!! И жить "сейчас"  значит испытывать удовольствие от самого пути к вашей цели!!

Надо жить СЕЙЧАС, строить  СЕЙЧАС, СЕЙЧАС радоваться тому, что создаем для будущего...все должно произойти и происходит в единственном моменте времени -  СЕЙЧАС!!

Живите сейчас...СЕЙЧАС ЖЕ!! Но знайте в чем заключается ваше ЗАВТРА!!

П.С. Я уже сделала свой первый шаг, пожелайте мне приятного пути!!:)

П.П.С. Веселого конца света!!;)

Люблю, но пора...

Вот и она закончилась... 

Дайте мне любые яркие цвета красок, кисть, и я нарисую ее - самую красивую, мягкую, чудную, нежную...самую любимую.......ОСЕНЬ... 

Осень -  для меня это не просто время года, это целая философия, это музыка...это та легкая, хрустальная и красивая тоска со смыслом и с надеждой, которую не поменяю ни на какие весенние безудержные радости... 

Я не люблю расставаться с ней точно так же, как не люблю расставаться с любимым, и люблю возвращаться в осень точно так же, как люблю возвращаться домой...©NairaKhachatryan 

Придумать бы новые числа в своем календаре...31 ноября, 32 ноября, 33...чтобы продлить эту осень еще хотя бы на несколько дней...чтобы просто остаться в ней еще немножко...греть руки о чашки чая, почитать что-нибудь приятное, включить любимую музыку и ходить под любимым осенним ереванским дождем...и забыть о времени...

П.С. Уже девятый час неосени, и надо как-нибудь уже настроиться на самую холодную зиму за последние 100 лет...И продолжать улыбаться, ведь скоро праздники!! ;)

П.П.С. Сегодня исполнилось ровно пол года~...)

Невыдуманные истории... |1|

"Вместе 7 лет, из них 6 в браке. Во время медового месяца супруга повредила спину на горнолыжке, теперь она, как говорят врачи,«спинальник» — полный паралич всего, что ниже шеи. Это неизлечимо. Это навсегда. Уйти от нее не могу-люблю… Недавно ее состояние ухудшилось — она перестала говорить, только смотрит и плачет без остановки. Вся жизнь — только работа и бесконечные вечера у ее кровати. Читаю ей книги, приспособил телевизор, чтоб ей было удобно смотреть, кормлю с ложечки, убираю, умываю… Даже периодически покупаю ей красивое белье и парфюм. Я люблю ее. Безумно. И не хочу бросать. Ее папаша предложил эвтаназию, я его чуть не убил. Теперь от нее отвернулись все родственники, кроме меня. Мои родители ее ненавидят, говорят, что обуза. Подруги к ней приходили последний раз лет 5 назад. Убейте нас обоих, может, на небесах нам станет лучше…"

24 апреля 2010, 11:40

Блин... Перестаньте все время жаловаться!! Ведь вокруг нас живут и такие люди, которым легче умереть, чем жить... Вокруг нас происходят такие истории, на фоне которых любые наши проблемы покажутся летней прогулкой в парке под пение птиц... 

Любить так, как автор, могут далеко не все... Но хотя бы цените и берегите то, что у вас есть!!

Мне было 14 лет...

Мне было 14 лет...

"Мам, привет... Если ты читаешь это письмо, значит я уже очень далеко... Мам, я же говорила, что выросла уже, а вы...все принимали меня за ребенка, продолжали давать мне советы... А я хочу быть самостоятельной... Что бы я не сделала, вы бы не поняли меня и не одобрили бы мой выбор... Я очень долго думала и решила, что...что должна уйти... Но вы не переживайте, мам, со мной все будет хорошо, я не одна, я с одним парнем..мы вместе приняли это решение... Извини, что я ничего не рассказывала о нем, сейчас исправлю ошибку... Он очень хороший человек, я его очень люблю... Его зовут Ахмад ал Акшар, ему 29 лет, он чернокожий..немножко... Ну, не такой черный как африканцы...но и не такой, как мы... Мы поедем на его мотоцикле, он такой классный, я уже успела несколько раз покататься... Мам, честно говоря не все идеально - он не христианин, он мусульманин... Но Ахмад говорит, что это вообще не важно, потому что мы любим друг друга и должны быть вместе... И еще говорит, что как только доедем, он займется этими делами, я поменяю свою религию... Говорит, что мне очень пойдет мусульманская чадра, но не обязательно, чтоб я носила ее, говорит сделаем как сама захочу... Он еще уверен, что мне очень подошла бы татуировка на спине... Мы уже решили какую мне сделаем (как только сделаем, я тебе отправлю фотку)... Большая часть его тела покрыта татуировками, это так красиво... В основном черепы и оружие... Но он такой добрый человек, такой заботливый... Знаешь, он вообще не пьет... Иногда марихуану курит, но у них это не запрещено законом...он так говорит... Мам, если честно, мы еще не решили что будет..по поводу моей учебы... Наверное я не продолжу учиться, смысла уже нет... Мы скоро поженимся, у нас будет семья, маленькие детишки..и не будет времени на школу... У меня не будут красные дипломы..как у тебя..мне это не нужно... Помнишь, ты мне говорила, что у женщины на первом месте должна быть семья?! 

В общем, я приняла свое окончательное решение... Надеюсь вы меня когда-нибудь поймете и простите...мы приедем к вам в гости и все будет хорошо...

П.С. Поднимайся в мою комнату... На письменном столе я оставила важную записку..."

(записка)

"Мам джан, видишь, что в жизни случаются вещи намного страшнее, чем единственная двойка в моем дневнике... Надеюсь еще не успела позвонить папе:) В 5 буду дома..."

Զգուշացե՛ք, դռները փակվում են...

Բարև՛ :)

Վաղուց հայերեն չէի գրել... ՈՒզում էի ռոմանԾիկ գրառում անել, բայց չի ստացվի, պիտի բողոքեմ!!

Ձեռքս ցավում ա, բուդու կՌատկԸ... :)

Շա՜տ վաղուց մետրոյից չէի օգտվել...Որ Դ.Քեմերոնի նկարներն էլ էդքան հաճախ չտեսնեի, երևի չհիշեի, որ մենք էլ նման հրաշալի փոխադրամիջոց ունենք Երևանում... 

Շատ էինք ուշանում... Պայմանավորված ժամից արդեն 1 ժամ անցել էր.. Նայելով ժամին ու գտնվելով «Հայաստան» առևտրի կենտրոնի հենց դիմացը` մինչ լուսաֆորը կկանաչեր, մտքովս անցավ մետրոյով գնալ. ավելի շուտ կհասնեինք. էդ ժամին քաղաքում անտանելի խցանումներ են... Միանգամից կանգնեցրի մեքենան ու դեպի գետնանցում... Մտանք մետրո (ի դեպ, նոր նարնջագույնը վատը չի:)\y/)... Մինչ մի քանի ժամ առաջ Հայաստան ժամանած ընկերուհուս պատմում էի, թե ինչքան լավն ա մեր քաղաքը ի տ.դ. ի տ.պ., հասանք մեր կայարան... Չլսեցի, թե որտեղ ենք, կողքիս նստած աղջկան հարցրի.

  -Կներե՛ք, սա ո՞ր կայարանն էր (մարդիկ արդեն դուրս էին գալիս)...

  -Հանրապետության հրապարակ...

    (Շրջվեցի դեպի ընկերուհիս)

  -Ась, вышли, быстренько...

Հասցրել էր հնչել «Զգուշացե՛ք, դռները...» ու ես հայտնվեցի դռների արանքում... Երբ հնչեց «...փակվում են», դրանք արդեն փակվել էին... 

Մի քանի օր առաջ ՄալախԸվի թոլք-շոուի թողարկումներից էի դիտել... ԴԻՏԵ՛Ք ինքներդ ու կպատկերացնենք, թե ո՜նց էդ տեսարանը եկավ աչքերիս առաջ, երբ դռները էդ հարվածից հետո ավտոմատ չբացվեցին... 

 Ինձ թվաց` հեսա կլխճվեմ, կընկնեմ էն մարդու օրը ու հետմահու կդառնամ «Կիսաբաց լուսամուտներ»-ի հերոսուհի...:/ Բայց ի բարօրություն «Երևանի մետրոյի» աշխատակիցների և ի տապալումն «Կիսաբաց լուսամուտներ»-ի 'էքսկլյուզիվ' թողարկման, ամենադիմացի վագոնում էի, ու չհասկացա` հայելիով նկատեցին, թե վագոնի ներսի բղավոցից...դռները բացեցին... ՈՒ ինձ մարդիկ օգնեցին դուրս նետվել... :)

Ներսում նստածները երևի իմ չափ վախեցան, ոչ պակաս` վարողը... 

Չգիտեմ` արդյո՞ք երբևէ կրկին կօգտվեմ էդ փոխադրամիջոցից... Բայց հուսով եմ` էս դեպքից հետո համապատասխան անձինք դռները փակելիս մի քիչ ավելի զգոն կլինեն, ականատեսներն ու պոստս ընթերցողներն էլ ինձ պես չեն շտապի` արդեն իմանալով, որ երբեմն դռները փակվում են «Զգուշացե՛ք, դռները փակվում են»-ին գրեթե զուգահեռ...

Հ.Գ. Մեր վարչապետը մի բան գիտի, որ վերոնշյալ փոխադրամիջոցից չի օգտվում ;)

Каждому из нас очень хочется СЧАСТЬЯ...

"Каждому из нас очень хочется СЧАСТЬЯ... Простого, тихого, светлого... Так, чтобы прижаться к родному плечу, забывая все плохое... Рассказывать взахлеб все, что наболело, когда слова не успевают за ходом мыслей... Молчать и смотреть в бесконечность любимых глаз... 

Каждому из нас очень хочется НЕЖНОСТИ... Наивной, как первые весенние цветы... Ласковой, напоминающей солнечные лучи...чтобы всю и без остатка!!

Когда эту нежность дарит любимый человек, хочется ответить ему тем же. Нет! Во много миллионов раз больше! Обнять так, чтобы он почувствовал!.. 

Каждому из нас очень хочется ВЕРЫ - порою, ее так не хватает... Чтобы, когда почти сломалась или сломался, кто-то тихо шепнул: "Ты сможешь, у тебя все получится!!.." Чтобы засыпать с уверенностью, что завтра непременно наступит... 

Каждому из нас хочется ЛЮБВИ! И даже тем, кто говорит, что уже никогда не сможет ее обрести... Любовь одинаково нужна и бедному, и богатому, и умному, и не очень... Да всем, всем без исключения, нужна Любовь - то нежное и верное чувство, которое и делает нас СЧАСТЛИВЫМИ..."

ЛЮБИТЕ...И БУДЬТЕ СЧАСТЛИВЫ!! :)

Hаyчи меня искyсствy маленьких шагов...

Господи, я пpошy не о чyдесах и не о миpажах, а о силе каждого дня. Hаyчи меня искyсствy маленьких шагов...

Сделай меня наблюдательным и находчивым, чтобы в пестpоте бyдней вовpемя останавливаться на откpытиях и опыте, котоpые меня взволновали. Hаyчи меня пpавильно pаспоpяжаться вpеменем моей жизни. Подаpи мне тонкое чyтье, чтобы отличать пеpвостепенное от втоpостепенного. Я пpошy о силе воздеpжания и меpы, чтобы я по жизни не поpхал и не скользил, а pазyмно планиpовал течение дня, мог бы видеть веpшины и дали, и хоть иногда находил бы вpемя для наслаждения искyсством. Помоги мне понять, что мечты не могyт быть помощью. Hи мечты о пpошлом, ни мечты о бyдyщем. Помоги мне быть здесь и сейчас и воспpинять этy минyтy как самyю важнyю. Убеpеги меня от наивной веpы, что все в жизни должно быть гладко. Подаpи мне ясное сознание того, что сложности, поpажения, падения и неyдачи являются лишь естественной составной частью жизни, благодаpя котоpой мы pастем и зpеем. Hапоминай мне, что сеpдце часто споpит с pассyдком. Пошли мне в нyжный момент кого-то, y кого хватит мyжества сказать мне пpавдy, но сказать ее любя! Я знаю, что многие пpоблемы pешаются, если ничего не пpедпpинимать, так наyчи меня теpпению. Ты знаешь, как сильно мы нyждаемся в дpyжбе. Дай мне быть достойным этого самого пpекpасного и нежного Даpа Сyдьбы. Дай мне богатyю фантазию, чтобы в нyжный момент, в нyжное вpемя, в нyжном месте, молча или говоpя, подаpить комy-то необходимое тепло. Сделай меня человеком, yмеющим достyчаться до тех, кто "внизy". Убеpеги меня от стpаха пpопyстить что-то в жизни. Дай мне не то, чего я себе желаю, а то, что мне действительно необходимо. Hаyчи меня искyсствy маленьких шагов... ©Антуан де Сент-Экзюпери

Про дефицит эмпатии...

Читала одну статью про "как изменился этот мир...и как люди изменились и блаблабла..." и мне сразу захотелось поговорить кое о чем важном /правда, я не прожила пол века, но сейчас в 2012-ом году невозможно не заметить как все действительно меняется..и меняется с каждым днем..и не всегда к лучшему/, о том, почему мы стали такими невнимательными друг к другу... Почему мы деградируем такие способности в нас как эмпатия??

И вправду, почему эмпатичных людей становится все меньше и меньше?? Является ли НЕэмпатизм причиной эгоизма?? Или это ход к эгоизму?? А может это итог эгоизма и безразличия?? Легко ли быть эмпатичным?? И вообще, что такое эмпатия??

 Эмпатия - это способность чувствовать то же, что чувствуют другие люди... Это умение разделять чужую радость и горе, способность сопереживать... А быть эмпатичным, знайте, не легко... Сейчас более моден пофогизм... Ведь намного легче плевать на чувства других, забить, чем понять и хотя бы попытаться помочь...  Не быть эмпатичным - это и есть безразличие... А быть, поверьте, способны все без исключений, потому что эмпатия детерминирована генетически, т.е. это врожденное свойство, а значит - эмпатию испытывают все, но очень многие ее деградируют... Почему?? Даже животные и растения способны проявлять ее... А МЫ...

П.С. Люди, равнодушие и безразличие убьют нас... Stop iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit!!

ՇՏԱՊ!!

ՇՏԱՊ!!

Դիմում եմ բոլոր ընթերցողներիս... 

Հակիրճ...

Այսօր Նելլի Ադամյանը գտնվում է Մոսկվայում, ուր տեղափոխվել է սուր լեյկոզի սրացումից (ռեցիդիվից) հետո: Այժմ նա ընդունում է ինտենսիվ քիմիոթերապիայի 3 կուրս, որից հետո, ըստ Մոսկովյան բժիշկների, տվյալ տիպի լեյկոզի համար շատ մեծ հավանականություն կա Նելլիի վերջնական ապաքինման: Բուժումը բավականին մեծ ծախսերի հետ են կապված, իսկ Ադամյանների ընտանիքը այլևս ոչինչ չունի առաջարկելու իրենց աղջկա կյանքի փրկության համար...

Նելլիի Մասին...

Ադամյան Նելլին ծնվել է 1990 թվականին Երևանում: Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Երևանի պետական գեղարվեստի ակադեմիան, որի մագիստրատուրան ավարտել է զուգահեռ քիմիոթերապիայի 1-ին կուրսին: Շատ է սիրում երաժշտություն, պար, նկարել (հիանալի նկարում է), սիրում է ապրել և սիրում է այս հիասքանչ աշխարհը, որը վերջին տարիներին Նելլիի համար դարձել է իրական դժողք... 

Հիվանդության Մասին...

Սարսափելի հիվանդությունը հայտնաբերվեց ուղիղ 2 տարի առաջ, 2010-ի գարնանը: Առաջին քիմիոթերապիայի բուժումը Նելլին ստացավ Պրոֆեսոր Ռ.Օ. Յոլյանի անվան արյունաբանական կենտրոնում (տեսնել փաստաթղթերը): Հիվանդությունը ժամանակավոր հետ նահանջեց, սակայն սույն թվականի մարտին նորից գլուխ բարձրացրեց: Հաշվի առնելով հիվանդի թույլ վիճակը և ռեցիդիվի բուժման պայմանների բացակայությունը Երևանում, հայ բժիշկները խորհրդով Նելլին տեղափոխվեց Մոսկվա՝ Ա.Ի.Բուռնազյանի անվ. Մոսկովյան Դաշնային Բժշկական Բիոֆիզիկական Կենտրոն: Բարեբախտաբար գտնվեցին շատ գթասիրտ բարեկամներ, ընկերներ և հարևաններ, ովքեր կարողացան գումար հայթհայթել (400 000 RUB) բուժման կանխավճարի համար: Մոսկովյան նոր ախտորոշումը՝ «սուր պրոմիելոցիտար լեյկոզ» տարբերվեց «Երևանյանից»՝ «սուր միելոբլաստ լեյկոզ», քանի որ բուժման եղանակը և դեղորայքները տարբեր են և այսօր մոսկովյան բժիշկները որոշել են գնալ բուժման, և ոչ վիրահատման տարբերակով: Այս տեսակի լեյկոզի համար բուժումը (5+2 սխեմայով երեք կուրս քիմիոթերապիա + Վեսանոիդ դեղորայք) ըստ մոսկովյան կլինիկայի բաժանմունքի վարիչ տն. Ա.Ա.Դավթյանի, կբերի գրեթե երաշխավորված արդյունքի: (Ցավոք սրտի պետք է նշեմ, որ ժամանակին ճիշտ ախտորոշման և բուժման դեպքում, այսօր Նելլին 91% հավանականութամբ լրիվ առողջ կլիներ): Բուժման արժեքը ըստ այս եղանակի 1 կուրսի համար կարժենա մոտ 800 000-1 000 000 RUB, իսկ ամբողջ բուժումը մինչև 3 000 000 RUB, կախված քիմիոթերապիայի կուրսերից հետո բարդությունների ընթացքից: 

Ցավոք սրտի Նելլիի բարեկամները և հարազատները այլևս ոչ մի հնարավորություն չունեն բուժման համար վճարելու...

Բոլորին խնդրում եմ չմնալ անտարբեր Նելլիի ճակատագրին և Ձեր հնարավորությունների սահմաններում օգնել հավաքել բուժման համար նախատեսված գումարը: Իհարկե, միայն միասնական ուժերով հնարավոր կլինի վերադարձնել Նելլիին կյանքի:

Եթե Դուք որոշել եք փոխանցել կամ արդեն փոխանցել եք գումար ստորև նշված ինչ որ մի եղանակով, կխնդրեմ  անպայման լրացնել այս ձևը: Լրացման նպատակն է հետևել Ձեր փոխանցմանը և երաշխավորել փոխանցված դրամի մուտքը Նելլիի բուժման հաշվին: Իսկ ԱՅՍՏԵՂ կարող եք հետևել Նելլիի բուժման ընթացքին...

Փոխանցման Եղանակներ
1. Բանկային Փոխանցում: 

Նունե Ադամյան
HSBC Bank Armenia (Էյջ-Էս-Բի-Սի Բանկ Հայաստան)
Հ/Համար՝ 003150760001
SWIFT: MIDLAM22
Из России можно перечислить на этот специально открытый счет
Банк получателя: КБ ЮНИАСТРУМ БАНК (ООО)
Кор. Счет № 30101810600000000184
БИК 044585184
ИНН 7707286100
КПП 775001001
Адрес 127473, г. Москва, Суворовская пл., д.1
Назначение Платежа:
Для перечисления на счет Адамяна Степана Овсеповича № 40820810400005000106

2. WebMoney: 

Z Դրամապանակ (USD): Z303413568966 

R Դրամապանակ (RUB): R615978667668

Հ.Գ. Դուք կարող եք տեսնել Ձեր նվիրաբերած գումարը փոխանցումից մի քանի օր անց հետեւյալ հղումով: Փոխանցման հետ խնդիրներ ունենալու դեպքում կարող եք դիմել adamyann@list.ru էլեկտրոնային հասցեով: Անհրաժեշտության դեպքում,Դուք կարող եք դիմել Նելլիի հորը՝ Ստեփան Ադամյանին, ով գտնվում է Մոսկվայում (հեռախոս +791508489345) կամ Նելլիի քույր Նունեին, ով Երեւանում է (հեռախոս 093 52-94-21)...

Հ.Հ.Գ. ՄԻ՛ ԵՂԵՔ ԱՆՏԱՐԲԵՐ

0 km

Смотрела очередной фильм, в этот раз русский... Получила большой заряд эмоций... Фильм называется "Нулевой километр"... Сюжет рассказывать не собираюсь, но то, что фильм дает огромное количество сил, желание бороться за то, что действительно хочешь и в очередной раз поверить в то, что если ты веришь и искренне хочешь этого, то вся Вселенная стремится навстречу твоему желанию, и даже невозможное становится возможным...

Но самый главный фактор в фильме (как и в жизни) - это любовь...

Как говорится, лучше 1 раз увидеть чем 100 раз услышать, так что просто хочу посоветовать..посмотрите фильм обязательно!!

П.С. Любовь - главней всего в жизни, поверьте... Когда в твоей жизни есть любовь, ты начинаешь любить жизнь..и все в ней...... Без любви не существует счастья, желания не исполняются, стремления пустые, намного меньше красок в жизни, все просто бессмысленно... А когда кого-то в твоей жизни становится МНОГО, то...то слова лишние, надо просто наслаждаться жизнью... <3


П.П.С. - Почему-то вспомнила известную фразу Вишневского, которую до сих пор 'не пойму'... - Из всего, что вечно, самый краткий срок у любви ©

Без тебя этот город мне не мил...

После очередной доооолгой ночи, в поисках ответа на вопрос - чего же мне хочется, я решила включить плеер и немножко погулять по родному городу...

 Вот ходила и думала...разве это тот же город, что был несколько дней назад... Вроде-бы всюду знакомые лица, та же веселая молодежь, те же черно-розовые малолетки - представители дурацких субкультур, знакомая музыка, любимое кафе на том же месте, в общем ничего нового... И вдруг я ловила себя на мысли о том, что мой самый любимый город - Ереван, стал мне несколько чужим... Вернее чего-то мне в нем не хватало..скорее - кого-то... Да не кого-то, а именно ЕГО... 

Да, без НЕГО этот город мне не мил...

Мысли о том, что ОН далеко, заставили немножко погрустить, но за то уже знаю чего я хочу... :)

Хочу не о чем не думать... Хочу чтобы все за меня делали... Хочу новых мест, но старых людей... Или...лучше не надо никого...Хочу только уткнуться в любимое плечо и слушать родное дыхание, и чтобы когда он рядом, не было не телевизора, не интернета, не телефона... Хочу меньше эгоизма в людях... Хочу доброты, радости, искренности... Хочу чтобы жизнь никого не заставляла перестать верить в чудеса... И еще хочу...ладно, об этом я промолчу... :P 

Хочу все это и прямо сейчас...

P.S. Люблю...

Новый этап моей жизни...

Сколько лет, сколько зим... :)

В последнее время все в моей жизни происходит настолько быстро, что порой не успеваю осознать и переварить какие-то явления и события... Про то, что нет времени постировать, молчу... Но столько событий...надо все-таки немножко поделиться... :) 

Четыре лет активной и очень интересной студенческой жизни уже позади...

Государственные экзамены отлично сданы... 

До исполнения моих 20ти лет закончила университет, теперь я дипломированный специалист по международным отношениям... :)

Я заметила, что за одним этапом моей жизни следует другой, без перерыва... Как только один завершается, сразу же другой начинается, а ведь это здорово?? Думаю да... :)

Про начало нового этапа /с исполнением моих 20ти лет/ только скажу, что все отлично, что он наполняет мою жизнь многими новыми цветами, безумно красивыми эмоциями, чувствами, ощущениями, счастьем, нежностью и теплотой...

Но с другой стороны, резкие перемены имеют и свои минусы... Слишком много мыслей, в прочем и как всегда, как у большинства Близнецов... А они мешают сконцентрироваться... Надо поскорее собрать все эти мысли из разных углов в одну кучу, аккуратно разложить их по полочкам и начать наслаждаться новым этапом жизни...

Ну, в общем, по большому счету все хорошо....и с каждым днем будет еще лучше и лучше... :)

ПС - Жизнь без обязательств - это так здорово~...Буду читать любимые книжки, гулять по любимому городу держась за любимую руку, слушать любимую музыку, продолжать заниматься любимым спортом - плаваньем, замучать гитару и проводить максимальное количество времени с друзьями, с семьей, с родными и приятными мне людьми и наконец сначаланичегонеделатьапотомещенемножкоотдохнуть... :) В общем - жить как хочется, а не как приходится... :)

ППС - Здравствуй, лето... :)

Recognition of the Armenian Genocide

The Genocide of Armenians has been condemned by the international community at various levels: starting from individual intellectuals to entire nations and countries. As of today the Mets Yeghern (the synonym of Armenian Genocide in Armenian) has been recognized and condemned by 18 countries of the 200 in the world (plus EU). Those countries are:

1. Uruguay /A Parliamentary Resolution was adopted in 1965, followed by a Law adopted in 2004/

2. Cyprus /A Parliamentary Resolution was adopted in 1982/

3. European Union /Parliamentary Resolutions adopted in 1987, 1998, 2000, 2001, 2002, 2005/

4. Argentina /A Senate Resolution was adopted in 1993, followed by a Law adopted in 2004/

5. Russia /A State Duma Resolution was adopted in 1995/

6. Canada /Resolutions were adopted in 1996, 2002 and 2004/

7. Greece /A Parliamentary Resolution was adopted in 1996/

8. Lebanon /Resolutions were adopted in 1997 and 2000/

9. Belgium /A Senate Resolution was adopted in 1998/

10. France /Parliamentary Resolutions were adopted in 1998 and 2000, followed by a Law adopted in 2001/

11. Sweden /A Parliamentary report of 2000/

12. Vatican /In 2000/

13. Italy /A Resolution adopted in 2000/

14. Switzerland /A Resolution adopted in 2003/

15. Slovakia /A Resolution adopted in 2004/

16. The Netherlands /A Resolution adopted in 2004/

17. Poland /A Resolution adopted in 2004/

18. Venezuela /A Resolution adopted in 2005/

19. Germany /A Resolution adopted in 2005/

20. Lithuania /A Resolution adopted in 2005/

21. Chile /A Resolution adopted in 2007/

The world must/will recognize the Armenian Genocide!!

NOBODY CAN RE-WRITE HISTORY!!

ՍՏՈ՛Պ, "STOP"!

Նախընտրական Հայաստանում ուղղակի անհեթեթ քաոս է... Թվում է` երկիրը պետք է ամբողջությամբ ընկղմված լինի նախընտրական աժիոտաժի մեջ, էլ չեմ ասում մեր` քաղաքացիներիս մասին... Բայց ոչ, պարզվում է` վերոհիշյալ քաղաքական քաոսը /նույնիսկ չփորձե՛ք դա անվանել մշակութային/ կրում է ոչ միայն ներքին, այլև արտաքին բնույթ...

Մինչ Երևանը բան ու գործ թողած զբաղված է «Միսս Հայաստան-2012» մրցանակաբաշխության արդյունքների շուրջ քննարկումներով, Գյումրիում որոշ /նե պԱբԱյուսь էտԸՎԸ սլովա/ ազեՌամետ 'ուժեր' փորձում են իրականացնել այն, ինչ բոյկոտվեց բոլորիս կողմից 2010 թվականի վերջին...

Ինչ-որ մեկը կարո՞ղ է ինձ բացատրել, թե ինչ է նշանակում «Գյումրիում ադրբեջանական ֆիլմերի փառատոն է»... Մի՞թե վերջնականապես գեորգիվանյանացավ ենք կպել... 

 ԱզեՌական ֆիլմերի` Հայաստանում պՌոպագանդման համար չկա Ո՛Չ ՄԻ արդարացում, էլ չեմ ասում, որ անընդունելի և ծիծաղելի է «ժողովրդավարական դիվանագիտության զարգացման փորձ» կոչվածը ա՛յն դեպքում, երբ դա բացահայտորեն արվում է միակողմանի քարոզչությամբ` ի օգուտ Ադրբեջանի... Միանշանակ Ո՛Չ ենք ասում այսպիսի ճանապարհով զարգացող դեմոքՌԸթիք դիփլոմԸսիին, որը այս դեպքում ոչ այլ ինչ է, քան ազեՌական քարոզչության ռոմանԾիկ քողարկում...

Գեորգի Վանյանը` խայտառակ կերպով ձախողելով /այլ կերպ չէր կարող լինել/ իր առաջին փորձը` քարոզելու ազեՌական ֆիլմեր Հայաստանում, թվում էր` լավագույն դեպքում ընդմիշտ պետք է հեռանար այստեղից ու սպասեր հայ հասարակության ներմանը... Բայց, ի տարբերություն երբեմնի ազեՌական երաժշտությունը պՌոպագանդող Վահրամ Պետրոսյանի, որին մի լավ /կներեք իհարկե/ քլնգելուց հետո հանգիստ թողեցինք` վստահ լինելով, որ իր սերը ազեՌական արվեստի հանդեպ նա այդուհետ բարձրաձայն չի խոստովանի (իսկ իր ներսում պահելը կամ տանը թաքուն լսելը արդեն իր բարոյական խնդիրն է ու մեզ բացարձակ չի հուզում), արի ու տես,  Վանյանը  շալակել է «կրկին փորձի՛ր» դեվիզն ու տեղավորվել Գյումրիում... 

Հիմա դիմում ենք պոստի մյուս հերոսներին` կոնկրետ ուժերի/մարդկանց, որոնք ջանք չեն խնայում, որպեսզի սույն թվականի ապրիլի 12-ին Գյումրիում անցկացվի ազեՌական ֆիլմերի "STOP" փառատոնը...

Հարգելի՛ Լևոն Բարսեղյա՛ն (Գյումրիի «Ասպարեզ» ակումբի նախագահ), մինչ կհամաձայնեիք Գյումրիում տարածք տրամադրել դավաճանության համար, պարտավոր էիք հաշվի առնել քաղաքացիների կարծիքը, որը, վստահ եմ, ձեզ կտխրեցներ:

ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպանատու՛ն, իհարկե շնորհակալ ենք Ձեր բարձր հովանավորության համար, բայց դա մեզ հիմա ամենաքիչն էր պետք... Մենք իհարկե հասկանում ենք, որ սա ընդամենը միտված էր թուլացնելու հայ-ազեռական լարվածությունը և մեծահոգաբար ներում ենք Ձեր «միամտությունը»...

Հարգելի՛ «Խաղարարար նախաձեռնությունների կովկասյան կենտրոն», ես ուղղակի ժպտում եմ ձեր «բարի» նախաձեռնությանը և հիասթափեցնում` վստահ ասելով, որ 

ՓԱՌԱՏՈՆԸ ՉԻ՛ ԿԱՅԱՆԱԼՈՒ...

Հ.Գ. Հայ ազգը, որն ունեցել է Նժդեհ, Անդրանիկ, Մոնթե, Վազգեն...ՉԻ՛ կարող բնության թյուրիմացությամբ ունենալ վանյաններ ու թույլ տալ, որ չորացվեն մեր արմատները, մոռացվի պատմությունը ու խեղաթյուրվի ազգային ոգին... Առաջին հայացքից չնչին թվացող, բայց իրականում ՄԵԾ քայլ է կատարվում հենց այդ ուղղությամբ... Գյումրիում, ապրիլի 12-ին... ԹՈՒՅԼ ՉՏԱ՛ՆՔ...

Հ.Հ.Գ. Ժողովու՛րդ, տոլեՌանԾիզմին վերջ տալու ժամանակն է եկել, ԱՐԹՆԱՑԵ՛Ք...

Աշխարհի ամենադիտարժան և անսովոր վայրերն ըստ Google Earth-ի

Google Earth-ը հրապարակել է աշխարհի ամենադիտաժան և անսովոր լուսանկարների տասնյակը...

Google-ի աշխատակից Փոլ Ռեյդմախերի հավաստմամբ` իրենք ընտրել են առավել դիտարժան լուսանկարների տասնյակը, սակայն թե ինչ հերթականությամբ կդասավորվեն դրանք, պարզ կլինի քվեարկության արդյունքում:

Դրանք են` 

Հավայան հրաբուխներից մեկը

Էյֆելյան աշտարակը (իրոք, շատ հետաքրքիր դիրքից է նկարված)

Սաուդյան Արաբիայի անապատում գտնվող ֆերմաները

Դուբայի արմավենու կղզին

Բուդապեշտի Սուրբ Ստեֆան եկեղեցին

Արիզոնայի անապատում ամերիկյան ռազմաբազան

Պորտուգալական Ֆարոյում գտնվող քարանձավը

Լոս Անջելեսի նավահանգստի կոնտենյերների լուսանկարը

Վենետիկի ջրանցքները

Լոս Անջելես գետը

Երկխոսություն...

Երբ դեռ խորը քուն չմտած արթնանում ես, էդ վիճակով սկսում օրդ, առավել քան երբևէ մեծ ա ցանկությունը օրվա ընթացքում մաքսիմալ քիչ ԱՊ-ներն ու ոչ ցանկալի մարդկանց չհանդիպելը... Մի խոսքով ուզում ես նեյտՌալ օր անցկացնել քեզ հաճելի շրջապատում, շուտ տուն վերադառնալ ու ֆեյսբուք մտնել հանգստանալ... Բայց հակառակի պես էդպիսի օրերին մեկը/մի բան ճանապարհիդ կպատահի, որ քո օրվան աբստՌակտ գույներ հաղորդի ու մտածելու տեղիք տա...

Այսպես, այսօր`18:10 սահմաններում, դուրս գալով չեմասիորտեղից, նստում եմ առաջին իսկ պատահած տաքսին (դժվար ա էդ ժամին քաղաքի կենտրոնում ազատ մեքենա գտնելը) ու նստելուն պես աչքերս փակում` հույս ունենալով մի փոքր հանգստանալ... Բայց ինչ հանգստանալ... Ներսի ծխից սկսեցի խեղդվել... Մոտ 2 րոպե լռությունից հետո հնչեց հարցը.

- Երևի առաջին անգամ եք հա՞ նստում իմ ավտոն (հանելով հերթական ծխախոտը)...

- Կներե՞ք... (աչքերս բացեցի)

- Ասում եմ առաջին անգամ եք նստու՞մ ավտոս ...

- Դե, երևի... 

Նայում եմ դեմքին (Ա. Լինքոլնից երևի մենակ ականջների տարօրինակ փոքրությամբ էր տարբերվում, մոտ 50 տարեկան մարդ էր) ու փորձում հասկանալ, թե էդ հարցը к чему... 

Մի քիչ լռությունից հետո...

- Ջան, մի բան հարցնեմ էլի (մինչև հիմա չէի լսել, որ էդ տարիքի մարդը իմ տարիքի աղջկան..անծանոթ աղջկան..«ջան»-ով դիմեր)

- Կներե՛ք, ծխախոտը կհանգցնե՞ք. ծխին չեմ դիմանում...

- Հա, բա ոնց... Հա, ինչ էի ասում...

- Ահա՞...

- Որ հիմա ինձ դրսից զանգ գա, զանգ կգա՞...

- Կներեք, չհասկացա հարցը... o_O

- Դեե, որ դրսից զանգ տան, ասենք Վրաստանից կամ Թուրքիայից կամ Բաքուից, ես կստանա՞մ էդ զանգը, Վիվասելլը տենց բաներ անու՞մ ա...

- Դե, իհարկե, կստանաք...

- Բայց էս 10 օր ա օրը 15 անգամ մենակ ծնգում ա ու չեմ կարում վերցնեմ, չեմ հասցնում...

- Դե, փորձե՛ք հետ զանգահարել...

- Ասում ա ծառայությունը ակտիվացված չի, ո՞նց անեմ

- Փորձե՛ք ծառայությունը ակտիվացնել, միգուցե ստացվի (ինձ VivaCell-MTS-ի օպերատոր էի զգում)

- Ո՞նց

- Գնացեք Vivacell-ի ցանկացած սպասարկման կետ, Ձեզ կօգնեն...

- Հաա.... Բայց ախր ես ժամանակ չունեմ, այ աղջիկ ջան, օրս վայրկյանի պես թռնում ա... Էն աղջիկը ի՜նչ անի...

Մի քանի վայրկյանից ժպիտը դեմքին բարձրաձայն հիշեց.

- Նոր մագնիտԱֆոն եմ առել, մոռանում եմ դրա մասին...(ու որոշեց, որ «մարդ պիտի օրը 24 ժամ երաժշտություն լսի»)

Երաժշտությունն էլ մի երաժշտություն լիներ...

Էդ պահին մտածեցի, որ եթե երբևէ ունենամ մանդատ ՀՀ Խորհրդարանում, առաջինը երիտասարդության` առանց այդ էլ մտքերով, ինֆորմացիայով, ծրագրերով ու անընդհատ անալիզ անելով ծանրաբեռնված ուղեղը նման երաժշտությունով բռնաբարելու մասին հոդված եմ առաջարկելու, ու վստահ եմ, որ հոդվածը միաձայն կընդունվի...

...ՈՒ երբ հնչում էր անհասկանալի պատճառներով ԳՌեմմիի չարժանացած "я по кличке принц не хулиган"-ը, հասունացավ ավելի անկեղծանալու պահը...

- Հիմա քեզ եմ տանում, հետո նորից կապ կտամ կենտրոնին ու նոր ուղղություն կտան ու տենց մինչև ուշ ժամ, հետո քնելուց բացի ուրիշ բան մտքիս չի գալի, էն խեղճ աղջիկը ի՜նչ անի...

- Ի՞նչ աղջիկ (երբ երկրորդ անգամ կրկնեց, անկախ իմ կամքից հարցրեցի, հետաքրքրեց)

- Իմ..իմ ընկերուհին...

Ձայն չեմ հանում, նա էլ երևի զգաց հարցական հայացքս ու շարունակեց.

- Կինս մահացել ա, ես էլ հայտարարություն տվի, ասի ծանոթանամ, տենց ինքը սմս արեց ինձ, որ հեռախոսս տենաս մի 300 հատ կլնի, տենց խոսում էինք էլի, մի անգամ էլ հանդիպեցինք... Վերջին անգամ զանգեց, ասեց գնում եմ երազանքիս հետևից` Թուրքիա...

- Թուրքիա՞...

- Հա, դու էլ իմ պես վռազ վատը մտածեցի՞ր. Թուրքիա անբարոյականներն են գնում գործով, ինքը ինչ գործ պիտի աներ...

- Չէ, չէ, միանշանակ չի իհարկե...

- Բա քո կարծիքով խի՞ գնացած կլնի...

- Չեմ կարող ասել...

- Պարզվում ա ինքը սպԱրտսմենկայա, էն էլ ինչ սպԱրտսմենկա...

- O_o

- Հայաստանի 3-րդ կառատեիստն ա

- 3-րդ?

- Հա, բոլորը ճանաչում են

- Անուն-ազգանունը..կասե՞ք...

- Անունը Անահիտ, ազգանունը չեմ ՄԱՆԸՄ(նույնիսկ ինքը չէր «ճանաչում»)...

- ԱՆահիտ...չեմ լսել...

- Ստեղ տեղ չտվին, ճանապարհ չտվին, ո՛չ ստեղ, ո՛չ Ղարաբաղում, ինքն էլ գնաց Թուրքիա, ու հիմա ինքը Թուրքիայի դրոշի տակ ա "կպնում"

- Ո՞նց... Թուրքիայի՞...

- Հա բա, բա ի՞նչ աներ, ամեն մեկը իրա քրոջ կամ ախպոր երեխուն ա առաջ տանում, տենց գնար կորե՞ր... 

- Ամեն դեպքում, շատ մարմնամարզուհիների եմ ճանաչում, որ մեծ հաջողությունների են հասել առանց քեռիների/հորեղբայրների օգնության...

- Էէէէ ինչ միամիտ ա էսօրվա ջահելությունը /Ձեզ միայն թվում է :)/... Հա, ինչ էի ասում, ինքն ա սպասում զանգիս, ընդեղ հաղթել ա, գալիս ա, ու 7 օր ա ճանապարհը ձյունով ա փակված չի կարում հասնի, ես էլ չեմ կարում զանգեմ... Զգում եմ` էլ ոչ էլ կհանդիպենք. ես 2 օրից գնալու եմ ստեղից, փախնեմ պՌծնեմ...

- 1 օրվա ընթացքում արդեն 4-րդ մարդն եք, ումից իմացա, որ պատրաստվում ա գնալ...

- Բա ի՞նչ անեմ... Գործ չկա, ես լավ մասնագետ եմ, բայց գործ չկա, աղջի՛կ ջան, թե չէ խի՞ եմ տաքսի քշում, վԱՓՇե գործ չկա սաղ երկրով մեկ, որ էսքան մարդ գնում ա, մի բան կա, չէ՞...

- Չկա նման բան, լավ մասնագետը միշտ պահանջարկ ունի (չհարցրեցի` ինչ/ի/ մասնագետ է)

- Կարողա ունի բայց ոչ ստեղ, ստեղ մենակ ուտոցի ա ու խլոցի, զզվում եմ էս երկրից, ազգությունս էլ փոխեմ, պՌծնեմ...

(ՈՒզում էի կրկնել մի արտահայտություն/Լավ է կյանքում մեկ մոմ վառել, քան ամբողջ կյանքում անիծել խավարը/, որ շատերին եմ ասում, բայց ինձ թույլ չտվեցի, ու կարիքն էլ չկար)

- Երևի թուրք եք ուզում դառնալ, չէ՞... (հարց ու պատասխանի տեսքով)

- Թեկուզ, թուրքը որ թուրքա իրա երկրին տեր ա...

- Երևի ուզում էիք ասել մեր երկրին...

- Էդ վաղուց իրանցն ա, ու պռիզնատ չենք գալիս, Կիլիկիա ենք երգում, ջահել եք, շատ բան չեք հասկանում... Երևում ա` խելացի էլ ես, որ ինձ լսես դու էլ չես մնա, գնա, մի բանի կհասնես, ստե տեղ չեն տա եթե վերևներում ծանոթ չունեցար...

- Չեմ պատրաստվում...

- Ինչ ասեմ...

- ...Դուք Ձեզ չեք գտնում, գնում եք, Ձեզ իրավունքն ա, ես ինձ էստեղ եմ լավ զգում, շնորհակալ եմ խորհրդի համար...

- Դու որտե՞ղ ես աշխատում...

- ...Խաչմերուկից դեպի ձախ ենք գնալու...

ՈՒրախ էի, որ արդեն տուն էի հասնում... Կանգնեցրի մեքենան, դուրս էի գալիս, ու...

- Աղջի՛կ ջան, արի ես իմ համարը թողնեմ, որ բժիշկի ծառայություն պետք լինի, կզանգես, լա՞վ, ես լավ բժիշկ եմ, ամեն ինչ բուժում եմ, ԴԱԺԵ ռակ, ամեն-ամեն ինչ...

- Ո՞նց... O_O

- Ավանդական միջոցներով, ՊՌՈՍՏԸ սեՌԾիֆիկատ չունեմ, շատ մարդկանց եմ բուժել...

- ...Լավ, ասեք...

Վարորդի հեռախոսահամարն ու անունը գրանցեցի ու երբ փորձում էի վերջապես դուրս պրծնել ծխից ու փրկել ինձ էդ երգերից /որոնք մինչև հիմա մտքումս երգում եմ:)))/, հնչեց անսպասելին.

- Աղջի՛կ ջան, ես ստեղ շատ բան եմ կորցրել իմ մեղքով, ու դրա համար եմ փախնում, մի քիչ էլ տաքացած էի... Դու ինձ մի լսի, երբեք չգնաս ստեղից ու հայ կմնաս...

- (Ժպտացի) Հաջողություն...

Հ.Գ. Դիմում եմ բոլոր-բոլոր երիտասարդներին... Էս երկրի տերը ՄԵ՛ՆՔ ԵՆՔ, ամեն ինչ մեր ձեռքերում ա, էդ թվում` մեր ապագան... Այսօրվա պտուղը երեկվա տնկած ծառի արդյունքն ա, մի՛ մոռացեք... Չի եղել մի նպատակ, որի շուրջը համախմբվի ՀԱՅ երիտասարդությունը ու չկարողանա իրականացնել, չկա նման բան, չի եղել ու չի լինի... ՈՒ հավատացե՛ք, մարդ, որը ձեզանից 3 անգամ շատ կյանքի փորձ ունի, երբեմն հենց ձեզ օգնության կարիքն ունի, ուղղակի նա չգիտի էդ մասին ;) Մեր հզորությունը, մեր ազգի հզորությունը կախված է մեր միասնությունից... 1 ժամ քիչ քնելով դուք այսօր 60 րոպե ավել մտածելու, իսկ վաղը` գործելու ժամանակ կունենաք...
Մնա՛նք ուժեղ ու ավելի ուժեղանա՛նք, ու ոչ մի դեպքում չլքենք առանց այդ էլ լքված քաղաքը...


Հ.Հ.Գ. ԵՍ ՄՆՈՒՄ ԵՄ!!

С Днем влюбленных!! :)

Сегодня, 4 февраля, в Армении отмечают праздник Сурб Саркиса (Святого Саркиса), покровителя молодых и влюбленных...

Святой Саркис (285-337) - один из самых любимых святых армянского народа, которого за храбрость византийский император Константин наградил титулом князя и назначил полководцем граничащей с Арменией Каппадокии. Во время гонений на христиан Святой Саркис покинул империю и нашел пристанище в христианской Армении. Когда персидский царь Шапух потребовал от него поклоняться огню и приносить жертвы, святой отказался и разрушил жертвенник.

Первым принял мученический венец его сын Мартирос. Св. Саркис был заточен в тюрьму, но, оставшись непреклонным в своей вере, вскоре был обезглавлен. После гибели Св. Саркиса над телом его возникло свечение. За христианскую веру погибли также и преданные Св. Саркису четырнадцать воинов. Верующие люди захоронили тела мучеников в городе Амии...

Просветитель и основатель армянского алфавита Месроп Маштоц привез мощи Саркиса в Армению, где затем была построена церковь в его честь.

Так, 4 февраля празднуется день Святого Саркиса, его сына Мартироса и 14 храбрых воинов Саркиса, погибших во имя христианской веры. Этот праздник носит общенародный характер, начиная со Средних веков. Его имя упоминается в Деяниях святых...

Распоряжением Католикоса Всех Армян Гарегина Второго праздник Святого Полководца Саркиса провозглашен Днем благословения молодых.

День Святого полководца Саркиса в Армении принято отмечать не только церковными обрядами. По традиции армянская молодежь посещает церкви имени Св. Саркиса, чтобы получить благословление Святого Саркиса, считающегося заступником всех молодых. В этот день молодые молятся и просят Святого донести их молитвы до Всевышнего.

Празднества Святого Саркиса продолжается вплоть до вечера 13 февраля (праздник Трндез), когда люди несут домой из церквей священный огонь...

По народной древней традиции в ночь перед праздником Св. Саркиса молодые едят соленые лепешки, после этого не трапезничают и не пьют жидкости в ожидании увидеть во сне суженого или суженую...

К этому дню относится еще один обычай: поднос с мукой из жареной пшеницы ставят на крыше или на балконе и ждут следа копыта коня Св. Полководца Саркиса...

Согласно легенде, Св. Саркис должен с ангелами пролететь над домами. И если в подносе с мукой оставит след от копыта своего белого коня (символ чистоты и беспорочности), то в этом году исполнится мечта влюбленного юноши или девушки...

Сегодня двери церкви будут открыты допоздна. В рамках празднования пройдут выставки в Доме художников и в Национальном центре живописи...

Поздравляю всем влюбленным, желаю НАСТОЯЩЕГО СЧАСТЬЯ, радуйтесь, что живете, любите и любимы!!

В погоней за СЧАСТЬЕМ мы часто забываем о НАСТОЯЩЕМ полагаясь на призрачное будущее... Это неправильно, ведь СЧАСТЬЕ существует только и только в НАСТОЯЩЕМ... А для другого времени СЧАСТЬЕ имеет совершенно другой смысл и название другое...

Счастье в будущем - это мечта...

Счастье в прошлом - это ностальгия...

...Так живите НАСТОЯЩИМ! И будьте счастливы ЗДЕСЬ И СЕЙЧАС!!

9/11 или НЕВЕРОЯТНЫЕ ФАКТЫ...

9/11...

Это дьявольское число (с 2001), которое всем о чем-то говорит, у каждого с этим числом что-то ассоциируется. Вот если написать заголовок "9/11", то и без текста напишу сразу тэги "США, 2001, Пентагон, Смерть, Катастрофа, Террористический акт, Аль-Каида, Осада, 2974, 11" и т.д.... 

ЧТО БЫЛО НА САМОМ ДЕЛЕ?

В апреле прошлого года на youtube попал самое шокирующее видео с шокирующими фактами (и странно, что всего 1000 просмотров)... И прежде чем вы посмотрите, предлагаю обратить внимание на следующие факты (от пользователя IRONKAGiRL) :

1. В названии Нью-Йорк (New York City) 11 букв

2. В названии Афганистан (Afghanistan) 11 букв

3. В имени Ramsin Yuseb (террорист, в 1993 году запланировавший разрушение Башен Близнецов в Нью-Йорке) 11 букв

4. В имени Джордж Буш (George W Bush) 11 букв

Это может показаться лишь случайностью, будет интереснее дальше:

5. Нью-Йорк является 11-м штатом в государстве

6. В самолете 11 летело 92 пассажира (9+2 = 11)

7. В самолете 77, который тоже влетел в Близнецов, было 65 пассажиров (6+5 =11)

8. Трагедия произошла 11 сентября, или 11. 09 (1+1+9=11)

9. Номер телефона службы спасения в США - 911 (9+1+1=11); 

Это только совпадения?? Читайте дальше!!

10. Число жертв на самолете, потерпевшем крушение, составило 254 (2+5+4 =11)

11. 11 сентября 254й день в году (2+5+4=11)

12. 3.11.2004 произошли взрывы в Мадриде (3+1+1+2+0+0+4 =11)

13. Трагедия в Мадриде произошла через 911 дней, после трагедии в Нью-Йорке (9+1+1= 11)

А сейчас более необычные факты:

Самый известный символ США, после звезд и полос, ОРЕЛ...

Следующие стихи взяты из Корана, самой священной книги ислама: 

"И написано, что сын Аравии разбудит грозного Орла. Гнев Орла ощутят все земли Аллаха, и пока некоторые люди будут трепетать в отчаянии, многие возрадуются: так как гнев Орла очистит земли Аллаха и наступит мир."

Итак, это были стихи Корана под номером 9.11

Вы все еще верите, что это простые совпадения?

Попробуйте сделать следующее и посмотрите, что вы после этого будете думать и во что верить:

1.Откройте Microsoft Word:

2. Напечатайте: Q33 NY. /Это номер первого самолета, влетевшего в Близнецов/

3. Выделите Q33 NY

4. Измените размер до 48

5. Измените шрифт на WINDINGS (WINDINGS 1)

Получилось Q33 NY?

Теперь вам следует посмотреть ЭТО ВИДЕО...

А свои предположения можете оставить при себе ;)